Her ne kadar gebeliğin asıl yükünü kadın taşırsa da, babanın da doğumda çok büyük rolü vardır. Gebe kadının, özellikle bu 9 ay süresinde çok ihtiyaç duyduğu sevgi ve güvenliği ancak koca sağlayabilir. Kocanın şefkat dolu sevgisi, ortaya çıkan tüm sorunlarla etkin uğraşması, gebe kadına yapılabilecek en büyük yardımdır.

Koca, kendisini karısına göre ayarlamalı, karısının bedensel ve ruhsal tüm sorunları ile yakından ilgilenmelidir. Koca bunu nedenli iyi başarırsa, karı-koca birbirlerine ve müşterek çocuklarına daha sıkı bağlanırlar. Kadın, kocasını tüm sıkıntılarına ortak etmeye çalışmalıdır.

Baba, henüz doğmamış bebekle elbette ki anne kadar yoğun yaşayamaz. Bu nedenle de gebeliğin ilk günlerinde karısına pek yardımı olamaz. Babayla çocuğu arasında aracı olmak, anne için güzel bir görevdir. Bu taktirde çocuk, eşler arasında bir yabancı olarak değil, ailenin bireyi olarak katılır.

Koca, cinsel ilişkilerde de karısının isteklerine uymalı ve karısına her zamankinden daha büyük sevgi ve şefkatle yaklaşmalıdır. Koca özellikle karısına karşı eskisinden daha saygılı ve anlayışlı olmalı, karısının ihtiyaçlarını gidermeye çalışmalıdır. Kadınların çoğunda, gebelik dönemindeki cinsel arzular, normal dönemdeki cinsel arzulardan çok azdır. Kadının bu tutumu hiç bir zaman anormal değildir. Ancak kadın bunu kocasına sık sık hissettirmemelidir. Gebeliğin son sekiz haftasında cinsel ilişkiden mümkün olduğu kadar kaçınmalıdır. Çünkü, bu devre içindeki cinsel ilişkiler, rahmin vaktinden önce açılmasına ya da mikroplanmasına neden olabilir.

Kaynak : 1- Anne ve Çocuk sağlığı kitapları
             2- Anne ve Çocuk (Wechselberg / Puyn)